tijd & licht

Recentelijk heeft men in de deeltjesversneller CERN ontdekt dat er deeltjes zijn, neutrino’s, die sneller gaan dan het licht. Hierdoor geïnspireerd heb ik het volgende stuk geschreven.

tussen herinnering en verwachting ligt het heden
Ons idee van tijd heeft alles te maken met de snelheid van het licht, omdat het hieraan gekoppeld is. Op aarde zijn gebeurtenissen afhankelijk van de lichtsnelheid om zichtbaar te worden en dat kost tijd. Ons bewustzijn is hier volkomen op afgestemd. Gebeurtenissen in de tijd verdelen we in drie perioden: heden, verleden en toekomst. Het heden bestaat uit de huidige gebeurtenissen, het verleden bevat de gebeurtenissen die zijn geweest en de toekomst bevat gebeurtenissen die nog zullen plaatsvinden. De verleden tijd is gebeurd, is voorbij, ligt achter ons. De toekomst moet nog gebeuren en ligt voor ons. Het verleden is bekend, de toekomst is onbekend. Het verleden ligt vast, er is niets meer aan te veranderen, maar de toekomst is nog oningevuld en kan nog van alles aan het licht doen komen. De toekomende tijd is het gebied van de mogelijkheden, verwachtingen en hoop. Zo leven we met de tijd. In onze kijk op het leven richten we ons doorgaans op het verleden of op de toekomst, stellen we ons conservatief en traditioneel op of progressief en creatief. Het heden bevindt zich tussen herinnering en verwachting.

plastische tijd
Maar stel dat we ons in voorwaartse richting met de snelheid kunnen bewegen van een neutrino, dan arriveren we eerder in de tijd dan de gebeurtenis. We komen in de toekomst terecht nog voordat de toekomst aan het licht komt. En omgekeerd, als we ons met de snelheid van een neutrino achterwaarts in de tijd bewegen, dan wordt de herinnering tot huidige werkelijkheid. Ons leven in de tijd wordt een leven met de tijd. De tijd is niet meer nagelvast, maar is plastisch geworden, dat wil zeggen vervormbaar.

onmiddellijkheid
Eigenlijk wordt de tijd, die vastgeklonken is aan de lichtsnelheid, al met voeten getreden door vermogens als intuïtie en channeling. Intuïtie is in feite instant-informatie die niet langs de tijdrovende weg van waarnemen, via de zintuigen, en verwerken, via de hersenen, verloopt. Het is een onmiddellijk weten. Ontwerpers, kunstenaars en trendwatchers kijken ook dwars door de tijd. Ze hebben een gevoel voor wat collectief zal aanslaan.

bewustzijn, tijd en ruimte
Ons bewustzijn is al in staat op neutrinosnelheid te functioneren en waarschijnlijk nog sneller. Ons lichaam bestaat binnen 3D, de driedimensionaliteit, en dus gebonden aan de natuurkundige wetten van tijd en licht. Ons bewustzijn is dat niet, dat is multidimensionaal en met (enige) oefening kunnen we dit vermogen gebruiken. In ons bewustzijn kunnen we zowel tijd-reizen als ruimte-reizen maken. Sjamanen hebben dit vermogen zeer krachtig en veelzijdig ontwikkeld, wat ons, als gewone mensen, wonderbaarlijk en ongelooflijk voor komt.

Barbara Hand Clow, auteur van het boek “de Maya-code”, beschrijft een interessante toepassing hiervan in relatie tot de totstandkoming van de Maya-kalender. Volgens deze sjamane zijn 2000 jaar geleden sjamanen naar het centrum van de Melkweg gereisd en langs deze weg aan hun informatie gekomen. Ze zijn het zwarte gat in gegaan met hun bewustzijn (niet lichamelijk) en hebben de toekomst gezien. Bij terugkeer hebben ze een tijdsplan ontwikkeld waarin het leven op aarde zou evolueren naar deze toekomst. Het evolutieproces verloopt door middel van een tijdsversnelling, die door Calleman gedetailleerd beschreven is.

In bewustzijn kan de mens terug in de tijd en vooruit in de tijd. En ook kan het bewustzijn zich door eindeloze ruimte verplaatsen. Hier ontmoeten twee wetenschapsgebieden elkaar: kernfysica en astronomie. Vanuit de astronomie weten we dat hoe dieper we in de ruimte kijken, hoe verder we terug gaan in de tijd. Moderne telescopen kunnen al 15 miljard jaar in het verleden kijken. Als ze (binnenkort) 16,4 miljard jaar terug kunnen kijken, dan komen ze terecht bij het begin van de schepping. En dit alles is op basis van lichtsnelheid.
Maya-sjamanen zeggen dat ze terugkeken naar de scheppingsgebeurtenissen en hebben vanuit dat (toekomst)beeld de timing van onze evolutie, dat ontplooiing betekent, tot 2012 duidelijk gemaakt via hun kalender.

zwarte gaten
Een zwart gat ontstaat als de kern van een (geëxplodeerde) ster implodeert en door zijn eigen zwaartekrachten verdwijnt in een (nul)punt. Er ontstaat een trechter, op dezelfde manier als water dat in een putje wegloopt. Materie die in de trechter terechtkomt wordt enorm sterk samengeperst, zodat het overgaat in zijn energie-toestand (singulariteitspunt). Aan de andere kant van het zwarte gat, wat dus een trechter is, verschijnt het dan weer en dan bevindt het zich in een ander universum (een wit gat).
Volgens Barbara Hand Clow staat 2012 te boek als singulariteit van het aardebewustzijn. Tot aan het eind van de Maya kalender bevindt de aarde zich nog in de tijdversnelling van de evolutie. De voltooiing van de kalender zet het singulariteitsproces in werking, waarvan ik vermoed dat het hier om een transformatie gaat.

singulariteit
Een singulariteit, in de kosmologie, is een punt met een oneindig klein volume en een oneindige grote dichtheid. De ruimte-tijd is hier zo sterk gekromd, dat ruimte en tijd feitelijk ophouden te bestaan. Dit heeft onder meer tot gevolg dat ook de in de gewone natuurkunde geldende wetten in een singulariteit niet meer geldig zijn. Wellicht vinden er in of in de buurt van een singulariteit allerlei processen plaats die in de huidige exacte wetenschap nog onbekend zijn.

Laatst aangepast op woensdag, 05 oktober 2011.